
Stickball to jeden z najstarszych zorganizowanych sportów rozgrywanych przez tubylcze plemiona w Ameryce Północnej. Wiele tubylczych kultur z dzisiejszych południowo-wschodnich Stanów Zjednoczonych grało w podobną do stickball grę, która jest przodkiem współczesnego lacrosse. Niektóre plemiona, jak Czikasawowie, którzy nazywali grę Itti' kapochcha to'li', czy Czoktawowie, którzy zwali ją Ishtaboli mają bardzo długą tradycję gry w stickball. Do gry używano jednego lub dwóch kijów wykonanych z hikory, lub innego twardego drewna. Rączka „rakiety” była grubsza natomiast końce były cienione i wygięte w rozkloszowane miseczki ze skórzanym sznurowaniem wewnątrz do trzymania niedużej piłki, którą wykonywano zazwyczaj z twardych materiałów obszytych skórą jelenia. W grę zwykle grali mężczyźni, chociaż mogły też grać kobiety, które mogły używać rąk zamiast kijów. Słupek bramkowy ustawiano na każdym końcu pola, a drużyny zdobywały punkty, uderzając w niego piłką. Grę stickball przekazywano z pokolenia na pokolenie, a zapisane relacje sięgają początków XVIII wieku. Grano z nieograniczoną liczbą graczy i gra mogła trwać kilka dni, aż do osiągnięcia określonego wyniku lub limitu czasu. Grę wykorzystywano jako metodę mediacji w relacjach społecznych, w sytuacji konfliktów między osadami, lub innych, międzyplemiennych napięć. Służyła jako alternatywa dla bezpośredniej walki, stąd nazywano ją „młodszym bratem wojny”. Tradycyjna gra miała bardzo mało zasad i grano w pełnym kontakcie. Pod koniec XIX wieku amerykański antropolog James Mooney stwierdził nawet, że podczas gry: „Prawie wszystko poza zabójstwem jest dozwolone”. Stickball miał na celu utrzymać wojowników w dobrej formie do walki, doskonalić ich umiejętności myśliwskie oraz wyostrzać umiejętności obronne plemienia. Gra była przesiąknięta ceremoniami. Towarzyszyły jej zazwyczaj całonocne tańce i śpiewy, często przed grą mężczyźni malowali twarze w barwy wojenne i pościli, aby uzyskać bardziej duchowe przeżycie. Obecnie stanowi ich trwałą część, i to nie tylko jako gra sportowa, ale także jako sposób nauczania tradycyjnych więzi społecznych i wartości rodzinnych, a dzieci pracy zespołowej.