Figurka Kwiaciarki z miśnieńskiej porcelany.

Figurka Kwiaciarki, Miśnia, ok. 1900 r., porcelana malowana, złocona.

W XVIII wieku „ideał rokokowej mody stanowiła kobieta podobna do figurynki z miśnieńskiej porcelany – delikatna, krucha błękitnooka blondynka o mlecznoróżowej cerze, spowita w pastelowe barwy, falbanki i koronki”. „Marzenie o idyllicznym wiejskim życiu i przykład francuskiej królowej Marii Antoniny, zabawiającej się w mleczarkę, podsyciły modę na stylizowane kostiumy pasterek i ogrodniczek”. Już od wiosny w parkach i ogrodach dworskich odbywały się pikniki i festyny, na których damy przebrane za pasterki lub ogrodniczki potrafiły bawić się do późnej nocy. Przez całe XIX stulecie był to ulubiony strój pań podczas bali i maskarad. Rokokową modę doskonale oddaje porcelanowa figurka Kwiaciarki z Królewskiej Manufaktury Porcelany w Miśni ze zbiorów pilskiego muzeum. Figurka mierzy niemal 40 cm wysokości. Dama przegląda się w lusterku, a prawą dłonią przytrzymuje koszyk z różami oparty o biodro. Jej suknia składa się z kilku warstw. Zdobią ją ręcznie malowane kwiaty, pasy i koronka. Aby uzyskać wrażenie prawdziwego materiału, przed wypałem ubierano figurkę w strój z jedwabnej koronki i krynoliny, następnie zanurzano w masie porcelanowej. Po wypale w piecu tkaniny i koronki ulegały spaleniu. Pozostawała jedynie delikatna powłoka koronkowa z porcelany. W epoce rokoka „na koronki wydawano ogromne sumy, np. Zofia z Sieniawskich Denhoffowa sprzedała pałac w Warszawie, aby kupić szczególnie piękny zestaw francuskich koronek”.

Zob. M. Możdżyńska –Nawotka, O modach i strojach, Wrocław 2002 (seria: A to Polska właśnie),s. 140, 162, 166.