Czołgi FT-17 na wojnie polsko-bolszewickiej

Renault FT-17 – to francuski czołg lekki z okresu I wojny światowej, także używany podczas II wojny światowej. Czołg Renault FT został skonstruowany w 1917 roku. Był przeznaczony do wsparcia piechoty, dlatego rozwijał niewielką prędkość. Jego małe rozmiary, będące zaletą, powodowały pewne problemy w pokonywaniu przeszkód, np. okopów, co starano się zniwelować za pomocą „ogona” – specjalnej konstrukcji montowanej z tyłu kadłuba. Wyprodukowano około 4000 czołgów. Po I wojnie były one szeroko eksportowane – używane były w większości państw posiadających wojska pancerne, często jako ich pierwsze czołgi. Renault FT były pierwszymi czołgami na wyposażeniu Wojska Polskiego. Wiosną 1919 roku w Armii Polskiej generała Hallera we Francji utworzono 1 Pułk Czołgów, wyposażony w 120 czołgów FT. W czerwcu 1919 Pułk Czołgów razem z armią przetransportowano do Polski, co uczyniło polską armię czwartą na świecie (po Wielkiej Brytanii, Francji i USA) pod względem siły wojsk pancernych. Używane były następnie w wojnie polsko-bolszewickiej w 1920 roku, po której na stanie pozostało 112 pojazdów. W momencie wybuchu II wojny światowej armia polska posiadała jeszcze 102 czołgi tego typu.

Na obecnej wystawie "1920 Bitwa Warszawska" można zobaczyć fragment konstrukcji czołgu Renault FT-17.