Figurka Bajadery

Wilhelm Tomasch "Bajadera", Fabryka Fajansu w Pacykowie, lata 20. XX w.

W Muzeum oglądać można ceramiczną figurkę „Bajaderę”, autorstwa Wilhelma Tomascha z Fabryki Fajansu w Pacykowie, datowaną na lata 20. XX w. „Bajadera” to nawiązanie do sztuki baletowej o tym samym tytule stworzonym przez Mariusa Petipę dla carskiego Teatru Maryjskiego w Petersburgu. Premiera „Bajadery” odbyła się w 1877 r.

Bajadera to hinduska baśń o miłości. Opowiada o młodym wojowniku imieniem Solor, który jest zakochany ze wzajemnością w bajaderze – świątynnej tancerce – imieniem Nikii. Nieświadomy niczego miejscowy radża proponuje Solorowi rękę swojej córki Gamsatti, na którą to propozycję młody wojownik przystaje. Gamsatti dowiadując się o miłości łączącej Solora i Nikii, postanawia pozbyć się rywalki. Tańcząca w czasie dworskiej uroczystości Nikii ginie ukąszona przez jadowitą żmiję, ukrytą podstępnie w koszu kwiatów, który miała ofiarować narzeczonym.

Gamsatti dopięła swego i wiedzie zbolałego narzeczonego do ślubu.

Solor nie może pogodzić się ze śmiercią bajadery. We śnie wędruje do Królestwa Cieni gdzie spotyka jej ducha. Wizje ukochanej dręczą go nawet podczas ceremonii ślubnej. Bogowie postanowili się zemścić za śmierć swojej kapłanki i niszczą świątynię podczas zaślubin. Weselnicy giną. Dopiero po śmierci dusza Nikii i Solora jednoczą się, a dusza Gamsattti błaga Bajaderę o przebaczenie.